گفته بودم بی تو می میرم ولی این بار ، نه گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار ، نه هـــرچه گویی دوستت دارم به جز تکرار نیست خو نمی گیرم به این تکرار طوطیوار ، نه تا که پا بندت شَوَم از خویش می رانی مرا دوست دارم همدمت باشم ولی سر بار ، نه قصد رفتن کرده ای تا باز هـم گویم بمان بار دیگر می کنم خواهش ولی اصرار ، نه گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه آسمان را ابر فراگرفت و دنيا سرد شد من چگونه زير خاك و سنگ در درون قبر دلخوش باشم ؟ می روی اما خودت هم خوب می دانی عزیز می کنی گاهی فراموشم ولی انکار ، نه سخت می گیری به من با اینهمه از دست تو می شوم دلگیر شاید نازنین، بیزار نه گه مرا پس می زنی ، گه باز پیشم می کشی آنچه دستت داده ام نامش دل است افسار ، نه داد و بيداد ، من تك و تنها ماندم مگر قيامت فرا رسد تا بارِ ديگر كنار يكديگر بنشينيم