نهاد از خویش بر جا من من خویش که جان بردم به در از میهن خویش نمی دانستم ای آیندگان من که جان هیچ است جان هیچ است جان هیچ است بی روح از تن خویش ندارم تاب دلبر کندن از تو تو بیرون رفتی از من یا من از تو به خاطرت تو این قفس من زنده ام همین و بس به خاطر تو این نفس هنوز کمی تو سینه هس به خاطر تو این صدا هر لحظه لرزید با غمی همیشه من به یادتم بگو تو هم به یادمی بارونیه روز و شبم واسه غمام تو مرحمی فقط صدام کن تو رو تنها نمی ذارم اونی که می مونه می شم طاقت بیار خورشید من به خاطر یکی شدن فاصله معنا نداره من و تو یک جونیم و تن طاقت بیار خورشید من ترانه مون زمزمه کن امشب به یاد تو فقط اشک می ریزه میکروفون واسه اشکات شونه می شم فاصله معنا نداره من و تو یک جونیم و تن طاقت بیار خورشید من ترانه مون زمزمه کن