مثل یه پروانه ببین اسیره مشته بسته ام از این همه پرسه زدن کوچه به کوچه خسته ام تو لحظه هایه بی کسی اسیره ناباوریم تو قاب خالیه جنون یه عکسه خاکستریم تویه این ثانیه های بی رمق لحظه های ابی تو حروم نکن این روزا ابری و خاکستریه شبایه آفتابیتو حروم نکن بگو خورشید از کدوم ور درومد که تومثل قصّه رویایی شدی ماهیه زخمیه پاشوره ی حوض کی رو خواب دیدی که دریایی شدی آلوده ام آلوده ام هم رنگ با مرداب نفرینیم در حسرت بیداری از این خواب برایه من که رفیقه سفرم مرحم زخمایه خستگی تویی برایه من که غریبه جاده هام آخرین همدم خونگی تویی از رو گل برگه گلایه کاغذی اشکامو با دست آلوده بچین منو تو آینه ها شستشو بده تو چشمام حادثه ی عشقو ببین مثل یه پروانه ببین اسیره مشته بسته ام از این همه پرسه زدن کوچه به کوچه خسته ام