سازمو بردارم برم پائین چشمه بشینم شاید که عکس رخ اون دلبر نازنینم و آب بیاره ببینم برای من یه حسرته که یه روز از باغ لباش به پای جونم بزنم گل بوسه ای بچینم گل بو سه ای بچینم خدا میدونه هر دفعه وقتی اونو میبینمش حرفا میرن ز یاد من حرفا میرن زیاد من میشم اسر اون نگاش اسیر اون قد و بالاش در نمیاد صدای من در نمیاد صدای من ساز با وفای من همدم تنهایی من با تو به عالم میرسه صدای شیدائی من ساز با وفای من همدم تنهایی من با تو به عالم میرسه صدای شیدائی من دلم می خواد داد بزنم چرا نگارم نمیاد چرا با او که میخوامش اون من و اصلاً نمی خواد چرا رو سینه ی گلش یه قلب سنگی میزنه عروس هر انجمن و بلا و شیرین سخنه خیلی قشنگ و دلرباس قشنگتر از فرشته هاس از رو لبش گل میریزه اما معلم جفاس خیلی قشنگ و دلرباس قشنگتر از فرشته هاس از رو لبش گل میریزه اما معلم جفاس